Μια νέα μελέτη, που προέρχεται από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, πιστεύει ότι οι ωκεάνιοι κόσμοι που φιλοξενούν γήινες ηπείρους είναι σε μεγάλη αφθονία στο γαλαξία μας. Σύμφωνα με την ενδιαφέρουσα αυτή μελέτη που παρουσιάστηκε στο online περιοδικό Science Advances, η Γη, η Αφροδίτη και ο Άρης δημιουργήθηκαν από μικροσκοπικά σωματίδια σκόνης που περιείχαν πάγο και άνθρακα, κάτι που θα μπορούσε επίσης να ισχύει για τη γένεση πολλών άλλων πλανητών στον γαλαξία.

Από καιρό πιστεύεται ότι ένας πλανήτης που διατηρεί ζωή, απαιτεί την παρουσία νερού. Η Γη στάθηκε αρκετά τυχερή να έχει αυτήν την πολύτιμη ουσία μέσω μιας τυχαίας συνάντησης με έναν τεράστιο αστεροειδή πάγου ή κομήτη. Όμως, οι επιστήμονες στο Ινστιτούτο GLOBE του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης αναστατώνουν τα πράγματα υποδηλώνοντας ότι το νερό (H2O) θα μπορούσε να είναι παρόν στη γέννηση ενός πλανήτη, κάτι που, σύμφωνα με τα ευρήματά τους, ισχύει για τη Γη, την Αφροδίτη και τον Άρη.

Σύμφωνα με τον επικεφαλής της μελέτης καθηγητή Anders Johansen, όλα τα δεδομένα μάς δείχνουν ότι το νερό ήταν μέρος των δομικών στοιχείων της Γης, από την αρχή της δημιουργίας της. Και επειδή το μόριο του νερού εμφανίζεται συχνά, υπάρχει λογική πιθανότητα να ισχύει αυτό σε όλους τους πλανήτες στον Γαλαξία μας. Το αποφασιστικό σημείο για το εάν υπάρχει υγρό νερό είναι η απόσταση του πλανήτη από το μητρικό του αστέρα (τον Ήλιο του).

Καλλιτεχνική απεικόνιση υδάτινων κόσμων στο γαλαξία μας. (Credit: Getty images)

Χρησιμοποιώντας ένα νέο υπολογιστικό μοντέλο, ο Johansen και η ομάδα του έχουν συγκεντρώσει νέες εκτιμήσεις για το πόσο γρήγορα σχηματίζονται οι πλανήτες και ποια βασικά δομικά στοιχεία υπάρχουν στην «νηπιακή» τους ηλικία. Η έρευνά τους οδήγησε στο συμπέρασμα ότι ήταν σωματίδια πάγου και άνθρακα, πάχους χιλιοστών του μέτρου, που βρέθηκαν συνήθως σε τροχιά γύρω από νεαρούς αστέρες του γαλαξία, και τα οποία (σωματίδια) ενώθηκαν μαζί και συσσωρεύτηκαν για να αποτελέσουν τα πρώτα θεμέλια για τη δημιουργία της Γης πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια.

Και συμπληρώνει  ο Johansen: «Μέχρι το σημείο όπου η Γη είχε μεγαλώσει στο ένα τοις εκατό της τρέχουσας μάζας της, ο πλανήτης μας μεγάλωσε συλλαμβάνοντας μάζες από αντικείμενα («βότσαλα») γεμάτα με πάγο και άνθρακα. Η Γη στη συνέχεια μεγάλωσε όλο και πιο γρήγορα έως ότου, μετά από πέντε εκατομμύρια χρόνια, έγινε τόσο μεγάλη όσο τη γνωρίζουμε σήμερα. Στην πορεία, η θερμοκρασία στην επιφάνεια αυξήθηκε απότομα, αναγκάζοντας τον πάγο να εξατμιστεί στο δρόμο προς την επιφάνεια έτσι ώστε, σήμερα, μόνο το 0,1 τοις εκατό της μάζας του πλανήτη αποτελείται από νερό, παρόλο που το 70 τοις εκατό της επιφάνειας της Γης καλύπτεται από νερό. Είναι λογικό να υποθέσουμε ότι, αφού οι πλανήτες στον Γαλαξία σχηματίζονται πιθανώς από πανομοιότυπα δομικά στοιχεία νερού και άνθρακα,  η ίδια ή παρόμοια διαδικασία συμβαίνει σε μια πολύ μεγαλύτερη κλίμακα και  σε άλλους γειτονικούς αστέρες, εάν οι θερμοκρασίες ευνοούν τη ζωή.»

Και συνεχίζει ο ο συν-συγγραφέας καθηγητής Martin Bizzarro: «Με το μοντέλο μας, όλοι οι πλανήτες λαμβάνουν την ίδια ποσότητα νερού, και αυτό υποδηλώνει ότι άλλοι πλανήτες μπορεί να μην έχουν μόνο την ίδια ποσότητα νερού και ωκεανών, αλλά και την ίδια ποσότητα ηπείρων, όπως εδώ στη Γη. Παρέχονται καλές ευκαιρίες για την εμφάνιση της ζωής. Ένας πλανήτης, που καλύπτεται από νερό, θα ήταν φυσικά καλός για θαλάσσια όντα, αλλά θα προσέφερε λιγότερο ιδανικές συνθήκες για το σχηματισμό πολιτισμών που θα μπορούσαν να παρατηρήσουν το Σύμπαν». Τα μελλοντικά διαστημικά τηλεσκόπια, εξοπλισμένα με οπτικά όργανα επόμενης γενιάς, θα μπορούν να προσφέρουν επιπλέον ευκαιρίες στους επιστήμονες να κοιτάξουν στα βάθη του γαλαξία μας για να αναζητήσουν τέτοιους υδάτινους κόσμους που φιλοξενούνται από μακρινούς αστέρες.

Περισσότερα εδώ και εδώ.


Παναγιώτης Νιάρχος

ΕΚΠΑ