Επειδή η Γη είναι ακριβώς το μόνο μέρος που είναι γνωστό ότι φιλοξενεί ζωή, δεν σημαίνει ότι είναι και ο καλύτερος πλανήτης για ζωή που υπάρχει στο Σύμπαν. Κάπου εκεί έξω είναι πολύ πιθανό να υπάρχει ένας άλλος πλανήτης, που να μην μοιάζει εντελώς με το δικό μας, αλλά να έχει καλύτερες συνθήκες για να υποστηρίξει τη ζωή. Στην αναζήτηση ενός τέτοιου πλανήτη δεν πρέπει να ψάχνουμε για μια άλλη Γη, γιατί μπορεί να μην αντιληφθούμε ότι υπάρχει ένας άλλος πλανήτης παλαιότερος, μεγαλύτερος, πιο ζεστός και πιο υγρός, αλλά επίσης σε τροχιά γύρω από ένα αστέρα με μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από τον Ήλιο μας.
Οι αστρονόμοι συζητούν εδώ και χρόνια την ιδέα ενός «υπερκατοικήσιμου» πλανήτη, και τώρα ίσως έχουμε τους πρώτους υποψηφίους. Μεταξύ των χιλιάδων εξωπλανητών πέρα από το ηλιακό μας σύστημα, ο Dirk Schulze-Makuch, από το πολιτειακό πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, και οι συνάδελφοί του έχουν εντοπίσει 24 τέτοιους πλανήτες που φαίνεται να είναι πιο φιλόξενοι από τη Γη κατά ένα τουλάχιστον τρόπο. Ενώ κανένας από αυτούς τους πλανήτες δεν πληροί τα πλήρη κριτήρια για ένα «υπερκατοικημένο σπίτι», ένας από αυτούς μπορεί να παρέχει καλύτερες και μακρύτερες συνθήκες ζωής από ό, τι εδώ στη Γη. Σύμφωνα με τους συγγραφείς της μελέτης, είναι πολύ πιθανό ότι υπερκατοικήσιμοι κόσμοι μπορεί να είναι ήδη μεταξύ των πλανητών που έχουν εντοπιστεί.
Ένας πλανήτης μεγαλύτερος από τη Γη, για παράδειγμα, μπορεί να επιτρέψει περισσότερη κατοικήσιμη γη και μεγαλύτερη ποικιλομορφία. Το μέγεθος ενός πλανήτη επηρεάζει επίσης τη βαρυτική του έλξη και ένας μεγαλύτερος από τη Γη θα μπορούσε να διατηρήσει την ατμόσφαιρά του για περισσότερο χρόνο. Το νερό είναι φυσικά ένα βασικό συστατικό της ζωής, όπως τη γνωρίζουμε, και ακόμη στην ιστορία της Γης, γνωρίζουμε ότι όταν υπάρχει μεγαλύτερη υγρασία, η ζωή τείνει να ευδοκιμεί.
«Μερικές φορές είναι δύσκολο να κατανοήσουμε αυτήν την ιδέα για υπερκατοικήσιμους πλανήτες γιατί νομίζουμε ότι έχουμε τον καλύτερο πλανήτη», λέει ο Schulze-Makuch, και συνεχίζει «Έχουμε έναν μεγάλο αριθμό σύνθετων και διαφορετικών μορφών ζωής, και πολλές από αυτές μπορούν να επιβιώσουν σε ακραία περιβάλλοντα. Είναι καλό να έχουμε προσαρμόσιμη ζωή, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχουμε ό,τι το καλύτερο».
Ένα πράγμα στο οποίο ο πλανήτης μας υστερεί είναι ο χρόνος. Χρειάστηκαν περίπου 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια για να εμφανιστεί η μακροσκοπική ζωή στη Γη, και σε άλλα 5 δισεκατομμύρια χρόνια περίπου ο Ήλιος μας θα «πεθάνει». Άλλοι αστέρες με μάζες παρόμοιες με του δικού μας Ήλιου θα μπορούσαν να εξαντλήσουν τα αποθέματα ενέργειάς τους πολύ πριν αναπτυχθεί πολύπλοκη ζωή, ενώ αστέρες με μικρότερες μάζες, όπως οι πορτοκαλί νάνοι αστέρες, μπορούν να «ζήσουν» για πολύ περισσότερο χρόνο. Αυτό το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα μπορεί να επιτρέψει στους κατοικημένους πλανήτες να δημιουργήσουν υψηλότερη βιοποικιλότητα και πιο περίπλοκα οικοσυστήματα από τον πλανήτη μας, ο οποίος υπάρχει μόνο για περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Φυσικά, όλα αυτά υποθέτουν ότι η ζωή που αναζητούμε εκεί είναι ίδια με αυτή που γνωρίζουμε εδώ στη Γη. Και αυτό μπορεί να μην ισχύει καθόλου. Ωστόσο, πρέπει να δουλέψουμε με κάτι, και σε αυτήν την περίπτωση, η Γη είναι το μόνο παράδειγμα που έχουμε.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Astrobiology.
0 Comments