Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι στις πρώτες μέρες ενός ηλιακού συστήματος, ορισμένοι πλανήτες με μικρή μάζα θα ξεφύγουν από τη βαρυτική έλξη του αστέρα-Ήλιου. Τα πράγματα μπορεί να είναι χαοτικά στην αρχή και οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ του αστέρα και όλων των πλανητών μπορούν μερικές φορές να στείλουν μικρούς πλανήτες στο διάστημα για να «φροντίσουν τον εαυτό τους». Σύμφωνα με τις θεωρίες σχηματισμού πλανητών, οι τυπικές μάζες των πλανητών που εκτοξεύονται πρέπει να κυμαίνονται μεταξύ 0,3 και 1,0 μάζες της Γης Οι αστρονόμοι αποκαλούν αυτούς τους πλανήτες «περιπλανώμενους πλανήτες» (rogue planets) και προσπαθούν να τους εντοπίσουν. Μια ομάδα αστρονόμων βρήκε έναν από αυτούς τους περιπλανώμενους πλανήτες που έχουν την ίδια μάζα με τον Άρη ή τη Γη.
Η εύρεση ενός τέτοιου πλανήτη που δεν εκπέμπει κανένα δικό του φως μέσα στο βαθύ διάστημα είναι εξαιρετικά δύσκολη. Αλλά δύο διεθνή πειράματα κάνουν ακριβώς αυτό. Είναι η συνεργασία OGLE (Optical Gravitational Lensing Experiment) και η συνεργασία KMTN (Korean Microlensing Telescope Network). Μια ομάδα επιστημόνων και από τις δύο αυτές συνεργασίες ανακοίνωσε την ανακάλυψη ενός περιπλανώμενου πλανήτη χαμηλής μάζας. Δεν υπάρχουν αστέρες κοντά του και η απόστασή του από τη Γη δεν είναι επιβεβαιωμένη. Η ομάδα λέει ότι αποδεικνύει ότι η τεχνική της βαρυτικής μικροεστίασης (Microlensing) είναι αποτελεσματική στην εύρεση πλανητών μάζας της Γης που κινούνται ελεύθερα στο Διάστημα.
Η μέθοδος της βαρυτικής μικροεστίασης απαιτεί δύο αντικείμενα: Μια μακρινή πηγή φωτός, συνήθως ένας αστέρας, και ένα πιο κοντινό αντικείμενο με αρκετή μάζα για να λειτουργήσει ως φακός και για να «λυγίσει» το φως από τα μακρινή πηγή. Στην προκειμένη περίπτωση, ο πλανήτης χαμηλής μάζας λειτουργεί ως φακός. Και, ανάλογα με το πόσο επηρεάζεται το φως από το μακρινό αστέρα από το αντικείμενο-φακό, οι αστρονόμοι μπορούν να μάθουν αρκετά για το αντικείμενο-φακό και τη μακρινή πηγή.
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, ο αριθμός των εξωπλανητών έχει υπερβεί τις 4.200. Τώρα γνωρίζουμε χιλιάδες από αυτούς και περιμένουμε ότι σχεδόν κάθε αστέρας φιλοξενεί πλανήτες. Όλες αυτές οι γνώσεις έχουν οδηγήσει σε νέες και βελτιωμένες θεωρίες και μοντέλα σχηματισμού πλανητών και πλανητικών συστημάτων. Και αυτά τα μοντέλα δείχνουν ότι πρέπει να υπάρχουν πολλοί περιπλανώμενοι πλανήτες που εκτοξεύτηκαν από τα συστήματά τους.
Θεωρητικές μελέτες δείχνουν ότι θα μπορούσαν να υπάρχουν δισεκατομμύρια, ή ακόμα και τρισεκατομμύρια, ελεύθερων «πλωτών» πλανητών στον Γαλαξία μας. Στη μελέτη τους οι συγγραφείς απαριθμούν τους τρόπους με τους οποίους αυτοί οι πλανήτες μπορούν να καταλήξουν να είναι «ορφανοί». Αυτοί μπορεί να είναι σκέδαση πλανήτη. δυναμικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ γιγάντων πλανητών που οδηγούν σε τροχιακή διαταραχή μικρότερων, εσωτερικών πλανητών, αλληλεπιδράσεις μεταξύ των αστέρων σε δυαδικά ή τριπλά συστήματα και σμήνη αστέρων, αστρικά fly-bys και η εξέλιξη του μητρικού αστέρα μετά την Κύρια Ακολουθία
Η νέα μελέτη που παρουσιάζει αυτήν την ανακάλυψη είναι διαθέσιμη προς το παρόν στον ιστότοπο προ-δημοσιεύσεων arxiv.org.
Περισσότερα εδώ.
0 Comments