Μια νέα έρευνα παρουσιάζει μια σημαντική ανακάλυψη: την πρώτη ανίχνευση ενός εξωπλανήτη όχι μόνο σε ένα άλλο ηλιακό σύστημα, αλλά σε έναν εντελώς διαφορετικό γαλαξία που βρίσκεται 23 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Χρησιμοποιώντας στις παρατηρήσεις την τεχνική των διαβάσεων, διαστημικά τηλεσκόπια, όπως το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Kepler και το TESS, έχουν εντοπίσει χιλιάδες υποψήφιους πλανήτες όλων των ειδών και μεγεθών σε τροχιά γύρω από κάθε είδους αστέρες, αποκαλύπτοντας έναν γαλαξία γεμάτο ποικιλία. Μέχρι στιγμής, μόλις έχουμε εξετάσει ελάχιστες περιοχές μέσα στον Γαλαξία μας. Οι αστρονόμοι υποθέτουν – κάτι που είναι εύλογο – ότι και άλλοι γαλαξίες φιλοξενούν εξωπλανήτες. Σε τελική ανάλυση, εάν μπορούν να σχηματιστούν στο δικό μας γαλαξία, γιατί δεν μπορούν να σχηματιστούν και σε άλλους γαλαξίες; Αλλά αυτή η απλή ερώτηση δεν είχε απαντηθεί μέχρι σήμερα.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι οι απίστευτες αποστάσεις σε άλλους γαλαξίες. Η τεχνική παρατήρησης που αναφέραμε πιο πάνω, που ονομάζεται μέθοδος των διαβάσεων, λειτουργεί σε αποστάσεις μέχρι μερικές εκατοντάδες έτη φωτός, ή και μερικές χιλιάδες έτη φωτός, ανάλογα με το πόσο λαμπρός είναι ο μητρικός αστέρας (στόχος). Οι γαλαξίες απέχουν εκατομμύρια έτη φωτός, καθιστώντας αυτήν την τεχνική σχεδόν αδύνατη για να εφαρμοστεί. Μάλιστα, σε αυτές τις αποστάσεις είναι δύσκολο να δούμε ακόμη και μεμονωμένους αστέρες.
Αλλά, εάν ένας γαλαξίας έχει ένα πολύ λαμπρό διπλό αστέρα και είμαστε αρκετά τυχεροί, τότε μπορούμε να δούμε έναν εξωπλανήτη να περνά μπροστά από το φωτεινό δίσκο του αστέρα. Αυτ’ο ακριβώς συνέβη, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που είναι υπό δημοσίευση στο περιοδικό προεκτυπώσεων arXiv. Στη μελέτη αυτή μια ομάδα αστρονόμων μελέτησε μια εξαιρετικά φωτεινή πηγή ακτίνων Χ στο M51, τον γαλαξία Whirlpool, ο οποίος βρίσκεται 28 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη. Η πηγή ακτίνων Χ είναι αρκετά έντονη ώστε να μπορούν να παρατηρηθούν τυχόν μεταβολές στη φωτεινότητά της. Οι αστρονόμοι παρατήρησαν κατά τη διάρκεια πολλών παρατηρήσεων ότι μια διακριτή εξασθένηση του φωτός οφειλόταν στη διάβαση ενός εξωπλανήτη, περίπου στο μέγεθος του Κρόνου.
Η μελέτη αυτή αποκάλυψε, πράγματι, έναν παράξενο κόσμο. Αυτός ο πλανήτης περιφέρεται γύρω από ένα διπλό σύστημα αστέρων, με το ένα μέλος να είναι το υπόλειμμα ενός γίγαντα αστέρα – είτε ένας αστέρας νετρονίων είτε μια μελανή οπή – και το άλλο μέλος να είναι ένας γίγαντας συνοδός αστέρας που τροφοδοτεί με υλικό το πρώτο μέλος, προκαλώντας την έντονη εκπομπή ακτίνων Χ. Σίγουρα το μέρος αυτό δεν κατάλληλο για ζωή, αλλά δείχνει ότι οι εξωπλανήτες είναι άφθονοι στο Σύμπαν.
Περισσότερα εδώ.
0 Comments