Υπάρχει μια θεωρία, που συζητείται έντονα σε αστρονομικούς κύκλους, ότι θα μπορούσε να υπάρχει ένας ένατος πλανήτης που κρύβεται μακριά στα βάθη του ηλιακού μας συστήματος, στον χώρο πέρα ​​από τον Πλούτωνα. Αυτός ο υποθετικός «Ένατος Πλανήτης» πιστεύεται ότι υπάρχει λόγω των κινήσεων των σωμάτων γύρω από αυτόν τον υποθετικό πλανήτη, γεγονός που υποδηλώνει ότι θα μπορούσε να υπάρχει ένα αντικείμενο που δεν μπορούμε να δούμε άμεσα, αλλά έχει βαρυτική επίδραση σε άλλα κοντινά αντικείμενα. Αλλά κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν αυτός ο πλανήτης υπάρχει ή όχι.

Τώρα, οι αστρονόμοι που χρησιμοποιούν το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble, βρήκαν ένα ενδιαφέρον ισοδύναμο με τον Ένατο Πλανήτη σε ένα μακρινό πλανητικό σύστημα. Ο εξωπλανήτης HD106906 b έχει έντεκα φορές τη μάζα του Δία και περιφέρεται σε τροχιά πολύ μακριά από τους δίδυμους μητρικούς αστέρες (binary system), που βρίσκονται σε απόσταση 336 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Ο πλανήτης περιφέρεται γύρω από αυτούς τους αστέρες σε μια τεράστια απόσταση που είναι 730 φορές η απόσταση Γης – Ήλιου  και ένας χρόνος του διαρκεί πάνω από 15.000 γήινα χρόνια. Αυτό δείχνει ότι είναι πιθανόν οι πλανήτες σε άλλα πλανητικά συστήματα να περιφέρονται σε τροχιές πολύ μακριά από τους μητρικούς τους αστέρες.

Ο εξωπλανήτης HD106906 b,  με μάζα 11 φορές τη μάζα του Δία, έχει μια απίθανη τροχιά γύρω από ένα διπλό σύστημα αστέρων σε απόσταση 336 έτη φωτός από τη Γη. Ο πλανήτης αυτός μπορεί να προσφέρει ενδείξεις για ένα υποθετικό μακρινό μέλος του Ηλιακού μας Συστήματος που ονομάζεται «Ένατος Πλανήτης». Για πρώτη φορά οι αστρονόμοι μπόρεσαν να μετρήσουν την κίνηση ενός τεράστιου πλανήτη που μοιάζει με το Δία και περιφέρεται σε πολύ μακρινή τροχιά γύρω από το μητρικό του αστέρα και τον  ορατό δίσκο των συντριμμιών του πλανητικού του συστήματος.
ESA / Hubble, M. Kornmesser

Ο εξωπλανήτης HD106906 b είναι επίσης περίεργος και από άλλες απόψεις, καθώς έχει μια πολύ κεκλιμένη και έκκεντρη τροχιά, κάτι που ενδιαφέρει τους επιστήμονες για το πώς βρέθηκε σε μια τέτοια τροχιά. «Για να επισημάνουμε γιατί αυτό είναι περίεργο, μπορούμε απλώς να κοιτάξουμε το δικό μας ηλιακό σύστημα και να δούμε ότι οι τροχιές όλων των πλανητών βρίσκονται περίπου στο ίδιο επίπεδο», εξήγησε ο επικεφαλής συγγραφέας Meiji Nguyen του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, στο Μπέρκλεϋ. «Θα ήταν παράξενο αν, ας πούμε, η τροχιά του Δία τύχαινε να έχει κλίση 30 μοίρες σε σχέση με το επίπεδο των τροχιών των άλλων πλανητών. Αυτό εγείρει κάθε είδους ερωτήματα σχετικά με το πώς ο  HD 106906 b κατέληξε τόσο μακριά και σε μια τέτοια κεκλιμένη τροχιά.»

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι ο πλανήτης μπορεί να είχε αρχίσει πιο κοντά στο μητρικό του αστέρα και να ωθήθηκε σε μια πιο μακρινή τροχιά με την πάροδο του χρόνου από τον δίσκο αερίου στο σύστημα. Τότε ένας περαστικός αστέρας θα μπορούσε να ωθήσει τον πλανήτη σε μια σταθερή τροχιά. Αυτό θα μπορούσε να είναι μια εξήγηση για το πώς ο υποθετικός μακρινός ¨Ενατος Πλανήτης θα μπορούσε να προωθηθεί πέρα ​​από τον Πλούτωνα στο δικό μας ηλιακό σύστημα.

«Είναι σαν να έχουμε μια χρονομηχανή για το δικό μας ηλιακό σύστημα που πηγαίνει πίσω 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια για να δούμε τι μπορεί να είχε συμβεί όταν το νεαρό ηλιακό μας σύστημα ήταν δυναμικά ενεργό και όλα τότε «σπρώχνονταν» και αναδιατάσσονταν», εξήγησε το μέλος της ομάδας Paul Kalas του Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Μπέρκλεϋ.

Οι ερευνητές σκοπεύουν να συνεχίσουν να μελετούν αυτόν τον ασυνήθιστο πλανήτη και ελπίζουν να μάθουν περισσότερα για το πώς σχηματίστηκε και ποιες διαδικασίες τον ώθησαν στην ασυνήθιστη τροχιά του.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο διεθνές περιοδικό Astronomical Journal.

Περισσότερα εδώ και εδώ.


Παναγιώτης Νιάρχος

ΕΚΠΑ