Σύμφωνα με νέα έρευνα που χρησιμοποιεί δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler, της NASA, περίπου οι μισοί αστέρες, παρόμοιοι σε θερμοκρασία με τον Ήλιο μας, θα μπορούσαν να έχουν έναν βραχώδη πλανήτη ικανό να υποστηρίζει υγρό νερό στην επιφάνειά του. Ο γαλαξίας μας έχει περίπου 300 εκατομμύρια από αυτούς τους δυνητικά κατοικήσιμους κόσμους, με βάση τα αποτελέσματα της νέας αυτής μελέτης που πρόκειται να δημοσιευτεί στο περιοδικό The Astronomical Journal. Μερικοί από αυτούς τους εξωπλανήτες θα μπορούσαν ακόμη και να είναι οι διαστρικοί γείτονές μας, με τέσσερις από αυτούς σε περίπου 30 έτη φωτός απόσταση από τον Ήλιο μας και οι πλησιέστεροι να είναι σε περίπου 20 έτη φωτός απόσταση από εμάς.
Credit: NASA Ames/JPL-Caltech/T. Pyle
Αυτή η έρευνα μάς βοηθά να κατανοήσουμε τη δυνατότητα αυτών των πλανητών να έχουν τις κατάλληλες συνθήκες για να στηρίξουν τη ζωή. Αυτό είναι ένα ουσιαστικό μέρος της Αστροβιολογίας, δηλαδή η μελέτη της προέλευσης και του μέλλοντος της ζωής στο σύμπαν μας. Η μελέτη συντάχθηκε από επιστήμονες της NASA που εργάστηκαν στην αποστολή Kepler μαζί με συνεργάτες από όλο τον κόσμο. Η NASA απέσυρε το διαστημικό τηλεσκόπιο το 2018 μετά την εξάντληση των καυσίμων του. Παρατηρήσεις εννέα χρόνων με το τηλεσκόπιο αυτό αποκάλυψαν ότι υπάρχουν δισεκατομμύρια πλανήτες στον γαλαξία μας – περισσότεροι πλανήτες από τους αστέρες.
Σύμφωνα με τον κύριο συγγραφέα της μελέτης Steve Bryson, ερευνητή στο Κέντρο Έρευνας Ames της NASA στην Silicon Valley της Καλιφόρνιας, «Το τηλεσκόπιο Κέπλερ μας αποκάλυψε ότι ήδη υπήρχαν δισεκατομμύρια πλανήτες, αλλά τώρα γνωρίζουμε ότι ένα μεγάλο μέρος αυτών των πλανητών μπορεί να είναι βραχώδεις και κατοικήσιμοι.Αν και αυτό το αποτέλεσμα απέχει πολύ από την τελική τιμή, και το νερό στην επιφάνεια ενός πλανήτη είναι μόνο ένας από τους πολλούς παράγοντες που υποστηρίζουν τη ζωή, είναι εξαιρετικά συναρπαστικό που υπολογίσαμε με τόσο μεγάλη βεβαιότητα και ακρίβεια ότι αυτοί οι κόσμοι είναι τόσο συνηθισμένοι.»
Η νέα μελέτη απότελεί ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός στην αρχική αποστολή του Κέπλερ για να κατανοήσουμε πόσοι δυνητικά κατοικήσιμοι κόσμοι υπάρχουν στον γαλαξία μας. Προηγούμενες εκτιμήσεις για τη συχνότητα τέτοιων πλανητών αγνόησαν τη σχέση μεταξύ της θερμοκρασίας του μητρικού αστέρα και των ειδών φωτός που εκπέμπονται από τον αστέρα και απορροφούνται από την ατμόσφαιρα του πλανήτη.
Η νέα έρευνα παρέχει μια πληρέστερη κατανόηση του κατά πόσον ένας συγκεκριμένος πλανήτης μπορεί να είναι ικανός να υποστηρίζει υγρό νερό και ενδεχομένως ζωή. Αυτή η προσέγγιση είναι εφικτή συνδυάζοντας το τελικό σύνολο δεδομένων του Kepler για πλανητικά σήματα με δεδομένα για την παραγωγή ενέργειας κάθε αστέρα από μια εκτεταμένη συλλογή δεδομένων από την αποστολή Gaia της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος.
Περισσότερα εδώ
0 Comments