Ο διαστημικός καιρός επηρεάζει την κατοικησιμότητα ενός πλανήτη

Είναι γνωστό ότι η πλανητική κατοικησιμότητα ορίζεται από την ικανότητα ενός πλανήτη να διατηρεί τουλάχιστον υγρό νερό στην επιφάνειά του. Οι εξωπλανήτες (πλανήτες που περιφέρονται γύρω από αστέρες εκτός του ηλιακού μας συστήματος) υπόκεινται στις επιδράσεις του διαστημικού καιρού με τη μορφή αστρικών εκρήξεων και εκπομπών ακτινοβολίας από τους αστέρες.  Αυτές οι εκπομπές αποτελούνται από ακραία υπεριώδη (XUV) φωτόνια και φορτισμένα σωματίδια και μπορούν να αλλάξουν την ανώτερη ατμόσφαιρα του εξωπλανήτη. Οι τρέχουσες μέθοδοι για τον προσδιορισμό της ικανότητας ενός πλανήτη να υποστηρίζει τη ζωή δεν λαμβάνουν υπόψη την αστρική δραστηριότητα του μητρικού αστέρα.

Σε μια νέα μελέτη, ερευνητές εντόπισαν ποιοί αστέρες είναι πιο πιθανό να φιλοξενούν κατοικήσιμους εξωπλανήτες με βάση τους υπολογισμένους ρυθμούς διάβρωσης των πλανητικών ατμοσφαιρών. Στην εργασία με τίτλο «Stellar flares versus luminosity: XUV-induced atmospheric escape and planetary habitability», που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Monthly Notices of Royal Astronomical Society: Letters, ο επικεφαλής της μελέτης Dr. Atri και οι συνεργάτες του παρουσιάζουν τη διαδικασία ανάλυσης δεδομένων για εκπομπές εκλάμψεων από παρατηρήσεις του διαστημικού παρατηρητηρίου TESS (Transiting Exoplanet Satellite) της NASA. Από την ανάλυση διαπιστώθηκε ότι οι συχνότερες και χαμηλότερης ενέργειας εκλάμψεις είχαν μεγαλύτερη επίδραση στην ατμόσφαιρα ενός εξωπλανήτη σε σχέση με τις λιγότερο συχνές και υψηλότερης ενέργειας εκρήξεις. Οι ερευνητές καθόρισαν επίσης πώς διαφορετικοί τύποι αστέρων με ακραίας υπεριώδη ακτινοβολία (XUV) επηρεάζουν τους κοντινούς πλανήτες  με αστρικές εκρήξεις.

Η ικανότητα διατήρησης μιας ατμόσφαιρας είναι μία από τις πιο σημαντικές προϋποθέσεις για να είναι ένας πλανήτης κατοικήσιμος. Η έρευνα αυτή παρέχει νέες γνώσεις σχετικά με την κατοικησιμότητα των εξωπλανητών, καθώς τα αποτελέσματα της αστρικής δραστηριότητας δεν ήταν καλά κατανοητά. Αυτή η μελέτη υπογραμμίζει επίσης την ανάγκη για καλύτερη αριθμητική μοντελοποίηση της ατμοσφαιρικής διαφυγής – πώς δηλαδή οι πλανήτες απελευθερώνουν ατμοσφαιρικά αέρια στο διάστημα – καθώς αυτή μπορεί να οδηγήσει στη διάβρωση της ατμόσφαιρας και στη μείωση της κατοικησιμότητας του πλανήτη.

Περισσότερα εδώ και εδώ.